Οι ανυπότακτοι άνδρες των Μεσκλών.

Εις τις ρίζες των Μεσκλών, Γενάρης ήταν,

εις στι πρώτες, προβάλανε ντυμένοι Σούμπερτ,

ναζί χολέρα, εγκληματικές φάτσες,

προκαλώντας.

Πού ‘ναι ο Τσαμαντής ο Νίκος,

ο Μπολούδης ο Χρήστος,

ο Πρόεδρος, ο παπάς.

Να ‘ρθουν εδώ σε μια ώρα, αλλιώς

θα κάψωμε το χωριό.

Και το μήνυμα επάρθει.

Ο ΕΛΑΣ σας αστραπή, κυκλώνει

τις εγκληματικές φάτσες,

ενώ αρχίζουν οι κάνες των τουφεκιών,

κυκλωτική μάχη.

Εννέα πέφτουν σαν ανάξιοι

να πατούν τα χώματα της Κρήτης

άλλοι έξι αιχμαλωτίζονται

και οδηγούνται στο λαϊκό δικαστήριο,

έτσι δικάζονται όλοι ως πουλημένοι

στους ναζί, ως προδότες και ως ανάξιοι

να πατούν τα χώματα της Κρήτης.

Ιδιογράφως Μανώλης Δρακάκης ποιητής/Συγγραφέας

Βαλίδικοι καιροί.

 

Πρέπει ν’ αρθούν Βαλίδικοι

καιροί,

με τις θυγατέρες που θα αναπίζουν από σήμερα,

τα αχία, πάντα.

Πρέπει να ‘ρθουν καιροί,

που θα χουν πυξίδα τον

άνθρωπο,

την πάλη του, στη γη την παλλόμενη,

των ιμπεριαλιστικών ματωμάτων.

Καιροί με το όνειρο, ζυγώνοντας,

τα αχιά, εκεί στα βάθη της Ανατολίας,

στην εποχή που πλάθει

η επιστήμη το μέλλον, σαν το φως που πλάθει

στο σκοτάδι,

κρατώντας ένα σοσιαλιστικό δαδί.

 

ΥΓ* Βαλίδικοι καιροί (οι καρπεροί καιροί)

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας

 

Σχέδια με τον ακριβή διαβήτη

Η υποδοχή του καινούργιου,
θα ‘ναι η έναρξη,
στο γιγάντιο φως που θα γεννηθεί,
στην τεράστια δύναμη,
στον τρανό κυματοθραύστη,
όλης της μυθολογίας,
των σαπιόνερων του καπιταλιστικού
τέλους.
Θα ‘ναι εν κίνηση, τα όνειρα
των αθλιομένων,
τα σχέδια με τον ακριβή
διαβήτη, αυτών των δυνατών γιγάντων,
που με ευγένεια,
θα χτίσουν το μέλλον,
την δόμηση όλων των εποχών.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής/Συγγραφέας

 

 

Ο ευεργέτης λαός

Ο ευεργέτης λαός

Ο τρόμος, χιμά σαν κράξιμο θανάτου,
σαν μαύρο πουλί τεράστιο,
η σαν λάβα,
λες και πύρινος Χειμώνας,
βογκά από πάνω ως κάτω,
στην ζάλη και στο χαμό.

Στο μέγα σαλπιγκτήριο των καιρών,
στην κόλαση,
στο κάψιμο των σκοταδιών,
ο ευεργέτης λαός είναι παρών.
Είναι συμπαγής, φρουρεί την πύλη
του κόσμου, την ώρα της συντριβής.
Φρουρεί το νέο γέννημα, τα τρόπαια
του μέλλοντος.
Άθλος τρομερός, λαός ευεργέτης, τούτος,
ααν καίει τα σκοτάδια για να λάμψει το φως.

«Μεγάλη Ενότητα Ποιημάτων»

Η πλύστρα του χωριού.

Η πλύστρα του χωριού.

Το πρόσωπο της πλύστρας,
στην φωτιά δοκιμάζεται,
στην παραλλαγή του πλυσίματος.

Μπογιαντισμένο θλιβερό ον,
ενάερο, φωτισμένο από μπόχα,
κι’ απ’ το βούρκο του παραμυθιού
που μας κυκλώνει μπόλικο
σαν το τσούλι του χωριού,
την πλύστρα,
που γελάει ανάλογα με την γκριμάτσα.

Πλύστρα, πάρε την σιωπή σου,
την κραυγή σου την υστερικιά,
και πήγεν να τη καρφώσεις σαν το Χριστό,
στην ασκιά σου.

Πάρε το σκοτάδι να το φας,
πριν σταυρωθείς,
πάρε το σκοτάδι να το φας,
πριν σταυρωθείς,
πάρε και την γκριμάτσα σου,
πλύστρα της φωτιάς και του βούρκου.
Εμπρός.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Την ώρα της καταστροφής.

Την ώρα της καταστροφής.

Την ώρα της καταστροφής,
η απληστία χάνεται,
τάφετε, όταν ο κοινός
νους των προλεταρίων,
σαρώνει το φόβο,
κάτω από την αφανή ζωή
των πεπραγμένων.

Την ώρα της λαϊκής οργής,
κι’ επίθεσης
του οργανωμένου λαού,
την ώρα που οι γδούποι
των αδούλωτων,
γίνεται επαναστατημένη θύελλα.
Οι οργή του οργανωμένου
Λαού, άρπα τα γκέμια,
Περνώντας, στο αθάνατο μέλλον,
Στην χαρά της λευτεριάς, λυτρωτικά.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Ικανοί να λάμψετε την πλάση

Ικανοί να λάμψετε την πλάση

Ανήμποροι να τρυγήσετε
το φως της χώρας σας.
Ανίσχυροι να λυτρώσετε
την χώρα σας,
το ουράνιο βλέμμα της.
Ανίκανοι και μπαζωμένοι στον καναπέ,
κοιτάξτε γύρω τα σημάδια,
Τα όνειρα τα ματωμένα,
την αγάπη που δεν τρυγήθηκε ακόμα.
Πάρτε τα εξαπτέρυγα,
παντιέρες και ξεσηκώστε την κόλαση,
πλημμυρήστε φως,
βάλτε φωτιά στα σκοτάδια,
το λουλούδι, ανθίζει
μια φορά τον αιώνα.
Ανήμποροι, μπορείτε.
Ανίσχυροι, είστε ισχυροί.
Ανίκανοι, γινήκατε ούρια θεριά,
Ικανοί να λάμψετε τη πλάση.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Οι Μαμελούκοι.

Οι Μαμελούκοι.

Μαμελούκοι, τι εξαίσια ύπαρξη,
πραγματώνουν την παγίδευση του μέλλοντος.
Ευγενικές μικροαστές υπάρξεις,
νομίζουν, ότι είναι το κέντρο του κόσμου,
η μια σταγόνα στον ωκεανό.
Μαμελούκοι, υπάρχουν ευγενείς κύριοι
με κεφαλαίο, που μοιάζουν πουριτανοί,
νιώθουν τ’ αρχοντιλίκι στις φλέβες τους, κυκλοφορά
το λουμινέικο αίμα.
Κυκλοφορεί η μαμά, στην φαντασιόπληκτη εικόνα τους,
την χλιδάτη.
Και δε ξεχνούν το παραμύθι τους ποτέ,
αυτό που λέει η μαμά,
αστική τάξη, η άρχουσα κυρία.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Η ταπείνωση επί πίνακι.

Α Απληστία κι ανέχεια,
Ταπεινώνονται,
Την ώρα που ο θάνατος,
Βολτάρει, στο προθάλαμο
του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού.

Το φως, απογυμνωμένο,
Μουγκό, απλώνει αμείλικτο,
Στην εικονισμένη δυστυχία.
Η ταπείνωση επί πίνακι,
Μοστράρει, ενώ ο επιθανάτιος
Βρόγχος, σαν τράγος στέκει ορθός.

Η μοίρα και το μοιραίο
Παίζονται στο έργο.
Ο άπληστος και ταπεινός.
.
Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Από την ποιητική συλλογή «Κομμουνιστικό μέλλον και άταξη κοινωνία»….

Λάθος δίδαγμα.

Διδάγματα απ’ την μπουρζουαζία,
λάθος.
Πότε τ’ αρπακτικά,
σε με διδάξουν.
Το μέλλον,
ανήκει στο φως.
Το μαύρο μέλλον,
ανήκει στο τουφέκι.
Κι ειρήνη φέρνει
τον πόλεμο,
κι’ ο πόλεμος την ειρήνη.
Κι’ ο νους φέρνει την πάλη,
τη συντριβή
Της τάξης των μπουρζουάδων.
Λάθος δίδαγμα, πήρες
μουζίκε.
Πορεύεσαι, στο τεντωμένο σχοινί
ενός βρικόλακα.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής Συγγραφέας μέλος της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.