Ποτάμι θολό κι οργισμένο

Το ποτάμι του λαού,
τι ειρωνεία.
Εκπροσωπεί τα λαϊκά συμφέροντα,
τι ειρωνεία.
Είναι φράχτης τους.
Στ’ αλήθεια υπηρέτης των πολέμων,
κι ότι άλλο αντιλαϊκό, των
αμείλικτων συμφερόντων
Του μιάσματος.
Στα αλήθεια, διαπράττεται στυγερό
έγκλημα, εναντίων του λαού,
εναντίον του άξεστου πολίτη.
Εκπροσωπεί, τα συμφέροντα των μπουρζουάδων.
Φόρτσα φόρα του θανάτου, της άρχουσας παρασιτίας.
Ποτάμι υποταχτικό, δουλικό,
που φρονεί δουλεία, ασιτία, ανοχή, ανέχεια, συμμαχισμός καλού, κακού.
Συμμαχισμός, εργασίας καπιταλιστών.
Φρονεί, την τάφο τους, τον οργισμένο άνεμο,
Το ίδιο το θολό πια ποτάμι.

Μανώλης Δρακάκης Ποιητής – Συγγραφέας Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

Καλπάζω πάνω στ’ άλογο

Φωτιές μεσούρανες ανεβαίνουν, ως πάνω,
η γης βογκά κοχλάζει,
το φως κοχλάζει,
οδοφράγματα κοχλάζουν.
Η εργατιά Κοχλάζει
καθοδηγούμενη
απ’ το καλπασμούς των ηρώων.
Καλπάζω πάνω στ’ άλογο,
με την προλεταριακή σημαία,
είμαι ούτε ο αναλυτής
και υπερασπιστής της γης,
στο μέλλον.
Εκείνος που νίκησε την αντεπανάσταση
από τα παιδικά του χρόνια.
Κι αυτός θα δώσει τα γκέμια,
την τιμή στο προλεταριάτο
και το μέλλον.
Είμαι περήφανος κομμουνιστής.

Δρακάκης Μανώλης ποιητής συγγραφέας.

Τα κόπρανα τους, το μόνο που παράγουν.

Το μόνο που μπορούν να παράγουν.

Οι φέρνουν δώρα,

ανέχεια κι οδειρμούς, κι οριμαγδούς

σε όλους.

Φέρνουν την φτώχεια, τους πολέμους,

και την οργάνωση του συνειδητού προλεταριάτου,

το μυαλό πυρακτώνει

γίνεται, αναμένη κινούμενη φλόγα,

γίνεται πυρήνας γιγάντιος,

φλόγες μύριες, ζυγώνοντας,

σα να είναι μάγοι δυνατοί,

ορμούν σαν συμπαγείς φλόγα, αποξυλώνοντας,

τα κόπρα της γης,

που αιώνες τώρα, τη ρήμαξαν τη ρήμαξαν στα βάθη.

Το μόνο που άφηναν, η άφησαν

Η μπουρζουάδικη κηφηνάρια.

Τα κόπρανα τους,

το μόνο που μπορούν να παράγουν.

Δρακάκης Μανώλης Ποιητής – Συγγραφέας

Στην ανθισμένη ανατολή.

Στην ανθισμένη ανατολή.

‘Οσο βαθαίνει η συψαιμία στον μπουρζουά,

τόσο μεγαλώνει η υποταγή και ο φόβος.

Όσο ο φόβος, ακλουθά τους ανθρώπους

και λαούς,

τόσο η πείνα κυριεύει, κι εξαθλίωση

θεριεύει.

Η σήψη, φτάνει ως τον πάτο

του εκμεταλλευτή, και δεν τον σώνει.

Παρά ημπουνιά του παγκόσμιου εργάτη.

Μια μπουνιά και πέντε,

για να πέσει το μπουρζουάδικο

στερέωμα, η χούφτα τα παράσιτα,

μονάχα θάλει.

Μόνο να είναι σαν τη συμπαγή πυρίτιδα.

Οραγνωμένη πάνγηνη

επίθεση των προλεταρίων, γράψτε ιστορία.

Η συντριβή, θα είναι

η τύχη τους, στην φλεγόμενη γαία,

ενώ δίπλα, θ’ ανθίζει η νέα γέννα,

μ΄αίμα κοχλακιστό,

στην ανθισμένη ανατολή.

Δρακάκης Μανώλης Ποιητής – Συγγραφέας.

Γυρίζουν οι καιροί.

Γυρίζουν οι καιροί ,
δεν χάνονται οι χρόνοι,
σαν τον καπνό.
Κοίταξε συ, μικρό παιδί,
την πάλη τον άνεμο,
τον τροχό της ιστορία,
και βάδισε, και βιάσου,
και τρέξε στον άνεμο.
σαν το φτερό.

Γυρίζουν οι καιροί,
σαν πολεμήσεις,
σαν δε γυρεύει καρπό,
ζητάει τ’ όνειρο,
το παιδικό χαμόγελο.

Το αίμα ανατέλλει κοίτα,
κι ο σπόρος,
έπιασε, φυτρώνει και φουντώνει.

Μανώλης Δρακάκης ποιητής/συγγραφέας.

1η Νοέμβρη 2014 (με αφορμή του συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ)

Δίχως αφορμή, δεν υπάρχει πάλη,
δίχως την πάλη των τάξεων, εξέλιξη
προς τα εμπρός.
Έρχεται εποχή, που η εκμετάλλευση
θα γραφτεί στην ιστορία,
μαζί με τους πολέμους,
και τη γεννήτρα τους.
Ό τι υπήρχαν, κι ότι θιασιαζόταν
για τα συμφέροντα των, ολόκληροι λαοί.
Η πάλη των τάξεων οδηγά,
στη νίκη των προλετάριων,
και των συμάχων τους.
Άρα η αφορμή στην πάλη
της αγροτιάς.
Άδραξε το συνδικαλιστικό γεγονός.

ΙΔΙΟΓΡΑΦΩΣ ΔΡΑΚΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η Αφαίμαξη

Η Αφαίμαξη του λαϊκού πλούτου,
κλάπηκε με νόμο της τάξης
και της ηθικής.

Η Αφαίμαξη είναι η ίδια
η υπεραξία της εργασίας
των εργατών, των εργαζομένων
έχει ημερομηνία γέννησης,
αλλά και ημερομηνία θανάτου.
Έχει διαφθορά, οικονομική, ηθική.

Τα ΜΜΕ, μέσα απ’ το γυαλί,
δίνουν το μήνυμα του λήξαντος καπιταλισμού,
ακόμα και το πιστοποιητικό θανάτου.
Τα παράσιτα που στήνουν το παραμύθι στην TV,
να ετοιμαστούν για το χορό του Ζαλόγγου.

Η ηθική τους σάπισε
κι ήρθε η ώρα του τέλους,
ύστερα από αιώνες πολλούς,
οι λαοί να ζήσουν λεύτερα.

Δρακάκης Μανώλης Ποιητής Συγγραφέας.