Στην κόψη της γης, γνέφει,
ο ανθός της θύελλας,
θερίζει τις ακτίνες του ήλιου,
τις κάνει θυμωμένη μπάλα,
και της πυροδοτεί στη γεώσφαιρα
της γης την Ανατολή.
Στην αγαπημένη πύρινη καταιγίδα,
το φως συστέλλεται και διαστέλλεται,
γίνεται κράμα,
σίδερο και θειάφι,
κι ο θυμός κι καταιγίδα,
κατεβαίνουν πυρήνα μαζί,
σαν τν λάβα των αιώνων,
βουνά οργής,
στοιβαγμένων εμείς,
αιώνες τώρα,
που πυρπολεί
το συνειδητό προλεταριάτο.
Δρακάκης Μανώλης ποιητής συγγραφέας.
