Μόνο ο Θάνατος της Μπουρζουαζίας,
μπορεί να ενώσει τους λαούς,
σε μια παλλαϊκή βάση, στο μέλλον.
Μ’ ένα χείμαρρο αγριεμένο, θυμωμένο,
να καθαρίσει τη κόπρο του Αυγεία,
όλα τα σαπίμια, όπου το μέλλον,
δε θα στοιχειοθετείται, από τιμητές και τιμημένους.
Γαντζωμένοι στα ψηλότερα σημεία,
θα περιμένουν οι ατίμητοι,
εκείνοι που δε ζήσαν ζωή,
παρά μόνο σκλαβιά πόλεμο κι εκμετάλλευση,
να παρελαύνουν, στις λεωφόρους της Λευτεριάς.
ΔΡΑΚΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΠΟΙΗΤΗΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
