Προσκυνώ,
το χώμα των προγόνων μου,
Προσκυνώ τη γης,
τους αγίους προγόνους,
τους τάφους των,
που είναι φυτρωμένοι,
σαν τα περήφανα κυπαρίσσια,
τα αλύγιστα,
έδωσαν μάχες,
στις θύελλες της πάλης,
ως πέρασαν.
Σκύβω, και με ευλάβεια,
με δέος,
τραβώ μπροστά,
στο δρόμο τους,
και με θυμό χαράσω μια λεωφόρο,
για να περάσει η νιότης.
ΔΡΑΚΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.
